Acil tıbbi durumlar tipik olarak, genellikle yaralanma, enfeksiyon, obstetrik komplikasyonlar veya kimyasal dengesizlik yoluyla vücuda veya zihne ani bir hakaret yoluyla meydana gelir; kronik koşulların sürekli ihmalinin bir sonucu olarak ortaya çıkabilirler. Bu koşulları tedavi etmek için acil tıbbi hizmetler, hızlı değerlendirme, uygun müdahalelerin zamanında sağlanması ve hayatta kalmayı iyileştirmek, hastalık durumunu kontrol etmek ve müdahaleye geç kalmayı önlemek için mümkün olan en iyi yollarla en yakın uygun sağlık kuruluşuna hızlı nakli içerir.
Etkili nakilin amacı, ihtiyacı olan herkese acil tıbbi bakım sağlamaktır. Son yıllarda tıbbi bakım ve teknolojideki gelişmeler, acil durum hizmetlerinin geleneksel alanı olan parametrelerin kapsamını genişletmiştir. Artık hastaneye varıştan stabilizasyona kadar gerçek hastane içi tedaviyle sınırlı olmayan bu hizmetler, artık hastane öncesi bakım ve hasta nakil de içeriyor.
Acil Sağlık Hizmetlerine Genel Bakış
İlk olarak, özel ambulans içerisinde bulunan eşyaların kontrolleri kapsamında sağlık hizmeti sağlayıcılarının ve halk sağlığı planlayıcılarının en iyi çabalarına rağmen, her acil durum önlenebilir değildir. Çeşitli durumlarda acil tıbbi bakıma ihtiyaç vardır. Muhtemel hastalar, kırsal kesimdeki çiftçilerden veya en yaygın ulaşım şekli kano veya hayvanların çektiği arabalardan olabilen balıkçılardan yoğun nüfuslu kentsel gecekondu mahallelerinde yaşayan fabrika işçilerine, yüksek gelirli şehirlerde yaşayanlara ve banliyöler.
Acil durum bakımının fiili sağlanması, eğitimli acil durum profesyonelleri kullanılarak yapılan teslimattan, sıradan kişiler ve taksi şoförleri tarafından yapılan teslimata kadar değişebilir. Bu tür farklı koşulların ortaya çıkardığı çeşitli ihtiyaçları karşılayacak stratejiler geliştirmek, inovasyonu ve halk sağlığı planlamasının yeniden yönlendirilmesini gerektirecektir.
Acil Bakımla İlgili Yanlış Anlamalar
Acil bakımla ilgili bir dizi yanlış kanı, sağlık sektöründe, özellikle de düşük gelirli ülkelerde, ona düşük öncelik vermenin bir gerekçesi olarak sıklıkla kullanılmaktadır. Bu fikirler arasında acil bakım ile ambulans ulaşımını eşitlemek, toplum ve tesis bakımının rolünü ihmal etmek ve acil servislerin ve hekimlerin tek akut bakım kaynağı olduğunu varsaymak bulunmaktadır.
Böylesine dar bir bakış açısı, diğer disiplinlerin, becerilerin ve personelin önemli katkılarını görmezden gelir. Belki de en yaygın yanılgı, acil tıbbi bakımın doğası gereği pahalı olduğu ve basit ve etkili stratejilerin aksine yüksek teknoloji müdahaleleri gerektirdiğidir.
Planlamanın Önemi
Yetersiz planlama ve kaynakların etkisiz kullanımıyla kriz durumlarında verilebilecek acil bakım, verimsiz olabilir. Pek çok ülkede, olası acil durumlar için çok az kaynak ayrılır ve acil bakım gerektiren durumlar ortaya çıktığında, aceleyle ve maliyetli kaynak dağıtımını hızlandırır.
Bununla birlikte, acil bakımı iyileştirme çabaları, maliyetleri mutlaka artırmaz. Bu bölüm, acil bakım için iyileştirilmiş organizasyon ve planlamanın makul bir maliyetle yapılabileceğini ve kaynakların daha uygun kullanımına, iyileştirilmiş bakım ve daha iyi sonuçlara yol açabileceğini göstermektedir.
Tanımlar
Mevcut literatür genellikle terminolojinin kullanımı ve yorumlanmasında tutarsızdır. Buna göre, bu bölümde kullanılan belirli terimler aşağıdaki şekilde tanımlanmıştır.
- Acil Bakım. Acil tıbbi bakım, sabit bir tesiste sunulan bakım da dahil olmak üzere, akut tıbbi veya obstetrik bir sorunun başlangıcından veya bir yaralanmanın meydana gelmesinden sonraki ilk birkaç saat içinde verilen bakımdır.
- Sağlık personeli. Paramedikal personel, acil tıbbi bakıma ihtiyaç duyan hastaların bakımı ve nakliyesinde yer alan tıbbi eğitimi olan tüm kişileri ifade eder. Eğitimin uzunluğu ve kalitesi, ileri yaşam desteği yeteneklerine sahip son derece uzmanlaşmış personelden basit ilk yardım eğitimi ve sınırlı saha deneyimi olanlara kadar farklılık gösterir.
- Hastane, kabul edilebilir düzeyde eğitim almış personelin acil tıbbi bakım sunduğu coğrafi olarak sabit bir tesistir. Bir klinik, sağlık merkezi ve hastane arasındaki farklar net değildir ve bir doktorun varlığı veya yokluğu bu ayrımda belirleyici bir faktör değildir. Küçük, temel birimlerden üçüncü basamak hastanelere kadar bir dizi tesis, acil ve diğer bakımlar için artan bir kapasite düzeyi sağlar.
